ภาพชีวิต...ที่แลเห็นทุกๆวัน

นอนห้อง นั่งเล่นที่บ้าน มาร่วมสองปี

ลูกๆติดแม่ โดยเฉพาะคนเล็ก
.............

ปลูกไม้เลื้อย หิรัญญิกา สร้อยฟ้า ชมนาด พวงคราม สายหยุด พลูด่างเอาไว้กันแดดรอบๆบ้าน

เวลากลางวันที่บ้านจะเย็นสบายตลอดทั้งปี แต่ถ้าต้นไม้เยอะ ยุงก็จะมาก

ที่บ้านจะเงียบสงบ เพราะห่างจากเมือง ยี่สิบกว่ากิโลเมตร ในตอนเช้าเสียงนกที่ตื่นเช้าๆมาหาหนอนตัวอ้วนๆ จะส่งเสียงไพเราะ ที่นี่มีนกมากนัก แต่คงหลายชนิด ฟังเสียงแล้วไม่เหมือนกัน

เมื่อลึมตาตื่น จะลุกจากเตียงแล้วมาพักสายตาที่หน้าต่างทุกวัน....

ครูนิดจะชอบ สายหยุดมาก ในตอนเช้าๆเมื่อดอกบานจะส่งกลิ่นหอมจางๆ ไปที่ห้องนอน พอสายๆสิบโมง กลิ่นหอมๆก็จะจางไป

ต้นนี้ได้มาจากสวนสมเด็จ หัวหน้าสวนแบ่งมาให้สองต้น โตช้าแต่แข็งแรง และชอบแดดมากๆ

ครูแหลมชอบสายหยุดเพราะ อ.นางสุวรรณี สุคนธ์เที่ยง (สุวรรณี สุคนธา) อ.ชอบดอกไม้ เวลาอ.พูดถึงกลิ่นของดอกไม้ อ.จะอธิบายให้เรา รู้สึกถึงกลิ่นได้เลย...

นวนิยายเรื่อง สายบ่หยุดเสน่ห์หาย และ เก้าอี้ขาวในห้องแดง ที่ อ.เขียน ทุกฉากจะเกิดขึ้นที่ ม.ศิลปากร งานเขียนของอ.เหมือนภาพสีน้ำมัน ที่ค่อยๆ ค่อยๆ เขียน ลอยอักษร เหมือนรอยฝีแปรง

ที่ต้นไม้บ้านเรา มีครอบครัวกระแตอยู่ด้วย เวลาทำงานจะเห็นเขาไต่ไปไต่มา อย่างรวดเร็ว แล้วชอบมาหยุดจ้องดูครูแหลมทำงาน มีบางครั้งที่เราสบสายตากัน...เหมือนจะถามสารทุกข์สุกดิบว่าวันนี้เป็นไงบ้าง..... สบายดีมั้ย....

ครูแหลมยิ้มให้เขาทุกครั้ง ...คอยประเดี๋ยวชิ ...ขอถ่ายรูปหน่อย วันนี้เขายอมอยู่นิ่งให้ถ่ายภาพ แล้วก็วิ่งปรู๊ด... ไปเลย ยังไม่ได้ขอบคุณเลย

ขอบพระคุณมากครับ

=ครูแหลม=